De Dolfijn in de haven van Malta. Mochten we zomaar de onderzeeer in. Torpedo's gezien, trappetjes beklommen en met de periscoop het voegsel van de stadsmuren bestudeerd. De dag erna bleek dat de heren dolfijn ook wel van een feestje houden. Oja, en het strand natuurlijk. Best leuk eigenlijk, die mariniers, vooral lekker groot, maar soms wel een beetje gemiste kans.
- Koekje d'r bij? - Beauty may be skin deep, but i'm only human - Yes, that's my cleavage, my eyes are up here - Can our lives have any meaning if all we do is buy stuff? -- That depends on what we buy :D - nee heb je, ja kun je vergeten - Gemiste kans - JOANNE!! - Steek maar in je stoffige doos! - Wat onaf was blijft wel liggen
Op 31 mei 2005 vertrokken twee meisjes gewapend met een Marie-Claire, 325 jurkjes, 689 sieraden en 198 paar schoenen richting 'Villa the Laurels'op Malta. Het resultaat van de week die volgde: goudgebruinde lijven (nouja, reina dan), gemanicuurde nageltjes, 3 extra kilo vet, ervaringen om nog 100 jaar flauwe grapjes over te maken, en deze site
Prinsesjes slapen in een paleis, dus wij ook. We ontwaakten iedere ochtend in "de roze kamer" waar de heerlijke geuren van Joanne's eitjes ons al tegemoed kwamen. Daarna douchen, leuke dingen doen en voor het eten nog even dobberen op een luchtbed in het zwembad, om af te sluiten met een gezellig etentje met rienko en elske. Could life be any better?